MET HENK EN ZIJN RENAULT

In de Renault van Henk. We waren onderweg naar een uitwedstrijd, Henk en ik. Ooit had ik zelf ook een Renault. Vol met elektronica, ging iedere keer kapot. Als mijn Renault een garage zag, wilde-ie naar binnen. Dat brik heeft me handenvol geld gekost. Henk had inmiddels ook al een aantal reparaties achter de rug die je niet mag verwachten van een auto van slechts drie jaar oud. Een Renault koop je maar één keer. Wij waren het daarmee roerend eens.

Wie weleens in Halsteren heeft gevoetbald, weet dat je meestal aan de laan in het bos moet parkeren. Prachtige omgeving, stukkie wandelen naar de velden. Twee uur later hadden we verloren. Kansloos met 3-0. Van tegenstanders die jonger, slanker, fitter en feller waren dan wij. Verlies deert ons niet meer. Het plezier om de gemiste penalty, een warme douche en de blikjes verjaardagpils maakten alles goed.

Duisternis toen we naar de Renault liepen. Henk met ballen in het net, ik zeulde de lege koelbox mee. Beiden een voetbaltas over de schouder. Henk drukte op het knopje van de afstandsbediening. Er gebeurde niets. Hij drukte nogmaals. Ook ik probeerde, alsof Henk niet op een knopje kon drukken. Waarschijnlijk het batterijtje leeg, concludeerde Henk. Onze maatjes scheurden ondertussen richting thuiskantine, op weg naar een aantal afzakkertjes. In het kastje waarmee je de auto kunt ontgrendelen, zit ook een old skool sleuteltje. In geval van een leeg batterijtje. Henk probeerde, ik scheen bij met mijn telefoon. Lukte niet. Ik probeerde, alsof Henk niet een deur open kon maken met een sleuteltje. De Renault bleef hermetisch afgesloten. Henk trachtte het portier aan de bijrijderskant te openen, maar gaf het na een minuut of vier prullen op. ‘Hier zit geen gaatje.’ Henk schakelde de Wegenwacht in. Het was druk, vertelde de mevrouw. Kon nog wel even duren. Henk sprak af dat we gebeld zouden worden als hulp aanstaande zou zijn. We keken elkaar aan, schouderophalend. Renault hè.

Aan de bar hadden Henk en ik een fijn gesprek, wachtend op de gele redder. Henk is zo’n tien jaar ouder dan ik. Verder in z’n ontwikkeling als ondernemer, mens en vooral als ouder. Wijze lessen hoe puberende kinderen toch dichtbij je te houden. Afgewisseld door volwassen-mannen-die-eigenlijk-nog-kwajongens-zijn-praat. Mooi man, zou Henk zeggen. Opeens een berichtje van Jeffrey in de groepsapp van Seolto 4. Vanaf de parkeerplaats van ons eigen cluppie, een half uur verderop. Jeffrey was na de wedstrijd met een teamgenoot meegereden en had daarna nog van de gezelligheid genoten. Nu wilde hij naar huis, met de nieuwe auto die hij de week ervoor had gekocht. ‘Nog meer mensen met een Renault die ‘m niet open krijgen?’ Afstandsbedieningen verwisseld.